The aftermath part three

De woensdag vroeg mijn schoonmoeder waar ik trek in had en opeens dacht ik aan red bull. Drink het nooit maar zo’n ijskoud blikje. Ohh heerlijk. Dus in de middag heerlijk genoten van een redbulletje. Eten doe ik nog maar weinig. Een rozijnenbolletje als avond eten was al heel wat, maar de trek is er nog niet.

Wie weet pas ik over paar weken mijn jurk al aan😉 met wel 9 kleine sneetjes en 1 hele grote jaap door mijn buik. Maar goed who cares. Als die kankerzooi er maar uit is. Ik kreeg nog een slaappil dus dacht die ga ik mooi gebruiken. Maar mijn rug jongens. Ik weet oprecht niet meer hoe ik moet liggen. Soms weet ik niet of ik pijn heb van de operatie of rugpijn. Maar de pijn die ik in de buik voel is van de buikspieren die opzij zijn geduwd tijdens de complicatie van de lever. Klinkt logisch ook wel.

De volgende dag vroeg wakker. Die darmen worden nog flink op de proef gesteld, want je kan wakker worden en als je moet, moet je rennen, maar dat kan ik nog niet😂

En dan gaat het wachten op de artsen beginnen. Maar ff in de woonkamer gezeten, opgefrist, serietje verder kijken maar gelukkig rond half 11 kwam er al een delegatie van 4 man vertellen dat ze het nog niet wisten. Zo moest je daarvoor met 4 man komen? Maar ik word gek hè als je straks met slecht nieuws komt dus ga de chirurg maar bellen. Dan hoor ik het zo wel. Pfff… bloed waardes waren in ieder geval goed. Nu gaat het om de ontstekingswaardes. Maar als ik dan kijk wat de zusters nog voor mij doen is helemaal niks. Ik kom zelf uit bed. Geen hulp in de wc nodig. Geen hulp met wassen nodig. Ze komen alleen om de medicijnen te geven en alles op te meten. Ja medicijnen kan pat thuis ook aangeven. Nou half uur later kwam die alleen met goed nieuws ik mag naar huis. Wel met een zooi aan medicijnen. Morfine lang, morfine kort, antibiotica nog 2 dagen verlengen, poepzakjes, en trombose prikken. Alsof het niks is maar heb wel ff gejankt dat ik weg mocht. Pat was ondertussen binnen en gaan met die banaan. Eerste stop bij de macdonalds. Opeens had ik trek haha! Mac kroket ging er makkelijk in maar het smaakte voor geen meter. Eenmaal thuis buiten zei ik het lijkt wel of het naar de zee ruikt. Het enige wat pat kon uitbrengen is: wss ruik je dan jezelf want dat ruik ik niet hoor! Nou de kipnuggets smaakte ook anders dus denk allemaal nog door de narcose! Komt vast wel weer goed!😊 IK BEN THUIS! Onze jongen had eigenlijk opvang dag maar besloot lekker met koorts thuis te blijven. En de opvang had heel lief aangeboden de dag om te ruilen naar een dag volgende week. Zo lief dat ze meedenken. Maar vrij weinig met hem aan de hand, waarschijnlijk tandjes.

Het is nog even wennen en zoeken thuis. Voor de zekerheid een douche stoel en rolstoel besteld, want wil toch wel gewoon lekker naar buiten op pad. Als ik dan te moe ben kan ik nog ff zitten😉

11 dagen in het ziekenhuis. Het doet wat met je. Zolang wil ik nooit meer weg zijn van mijn gezin. En zodra ik thuis ben komen die emoties eruit ook! Ik kon wel thuis zijn, maar toen kwam de man met de hamer..