In spanning..

Het is weer even aankijken na chemo 8 hoe ik mij ga voelen. Nu geen 48 uurs pomp, maar 2 weken 6 pillen per dag. En dit na een maaltijd. Dat kost soms veel moeite, maar het moet want op een lege maag lijkt het mij echt geen pretje. Maar jeetje ik heb nu helemaal last van de kou. Ben die chemo zo zat. Heb maar een dikke slaapzak als winterjas gekocht. Ik heb het nodig. De ct stond weer gepland. Pfff ik had er toch zo geen zin in. Zag er zo tegenop. Prikken ging dit keer pijnlijk dus moest opnieuw. 2e keer gelukkig goed. En daar gingen we weer inademen, houd u adem vast. adem door! Dit was de 9e CT scan van het jaar. Waarschijnlijk ook de laatste dit jaar. En ja ik kan het nu wel zeggen. In mijn vorige blog niet benoemd want ja hoe eerlijk ik ook ben, ik laat soms toch dingen achterwege om niemand ongerust te maken. Ik was verkouden en hoestte de longen uit mijn lijf en voelde naar mijn idee, mijn lever. Met hoesten op zich logisch maar ook zonder hoesten dacht ik iets te voelen. Of is het littekenweefsel? Je word er zo onzeker van en daarom was ik zo bang voor de scan. Ik dacht oprecht het is niet goed. Mijn lever gaat nu falen. En met de bruiloft in gedachten was ik er nog angstiger voor. Ik wil zo graag met mijn eigen haar trouwen. Ik kan wel wensen dat ik beter wil worden, maar is dat realistisch? Dus wens ik maar dat het zolang mogelijk goed blijft gaan en ik nog met mijn eigen haar kan trouwen. Ik was er zo mee bezig. Kaal worden prima, maar wel na de bruiloft!!! Ben samen met mijn besties naar de trouwlocatie geweest. Eerlijk, ze zijn ceremoniemeester en heb ze ook echt wel nodig. De een voor haar creativiteit en de ander voor de planning. Ik wil altijd zelf alle touwtjes in handen hebben, maar het lukt gewoon niet in alles. Ik vergeet dingen dus ben blij dat zij ons ondersteunen en helpen en vooral meedenken.

Ik had op maandag afspraak met de psycholoog. ik zei dat ik wel weer aan werken denk want ja ik ben alleen maar bezig met mijn kind en een bruiloft. Mijn wereld is klein en zo voelt het ook echt. Mijn psycholoog vond het veel. Het is niet niks. Kanker, trouwen en een kind van 19 maanden. Maar voor mij voelt het klein. Met de bruiloft ben je ook niet 7 dagen per week mee bezig.

Ik had een beetje uitgerekend dat de uitslag van de scan op dinsdag of woensdag wel in mijn dossier moest staan. Donderdag is het gesprek met de oncoloog. Ik heb graag de controle en of de uitslag goed of slecht is, ik wil het graag eerst zelf verwerken. Op dinsdag was mister lover lover jarig. Hij ging naar werk en stond onder de douche toen ik dacht, ga ik vandaag kijken of niet? Maar ik dacht anders blijft het in mijn gedachten spoken en kan ik ook niet genieten. Dus besloot te kijken of die al online stond.. en ja hoor ik schrok toen er 20-11 thorax scan stond. Pfff openen die zooi en gelijk naar beneden scrollen naar de conclusie. Want ja die medische taal moet ik meestal door chat gpt halen. Maar nee hoor het was zo duidelijk als wat. 27% afname. En dat vergeleken met de laatste scan van september. Toen 20% minder en nu nog eens 27% minder. Wtf dit had ik zo niet verwacht. Huilen van geluk. Want ja deze geluksmomentjes moet ik pakken. Pat kwam uit de douche en is jarig. Ik zei schat heb een extra cadeau voor je: minder uitzaaiingen. Huilen van geluk samen. Hij zei ook voor het eerst dat hij bang was dat het foute boel was. Had hem niet verteld over het gevoel rondom mijn lever, maar angst als partner is er sowieso. En dus was dit het mooiste wat hij kon krijgen. Ook is eindelijk het vocht bij mijn longen weg. Jeetje dat heeft gewoon 7 maanden geduurd. We gingen ‘s avonds met alle opa’s en oma’s hapje eten en dit goeie nieuws vieren. Noem me gek, maar heb er een wijntje op gedronken. Ondanks dat ik aan de chemopillen zit. Dronk tussen de chemo’s door wel gewoon, maar nooit tijdens de chemo. Ergens voelde ik mij slecht, maar hey ik werk er keihard voor dus die paar wijntjes maken mij niet uit. En daarna doen we weer normaal. Blijkbaar werkt de chemo terwijl ik leef zoals ik leef.

Ik vind het bijzonder. Je hebt er zoveel bij die op voeding letten en alles, maar ik ga go with the flow. Eten waar ik trek in heb en als ik een lekker etentje of iets heb, gaat er gewoon een wijntje in. Zelfs dan is er zoveel afname. Ik denk dat voeding echt een dingetje is voor je gezondheid, maar met kanker zegt het niet altijd iets. Ik ben tenslotte 37 en heb gedisciplineerd geleefd, marathons gerend en nog maakt het geen ene reet uit. Zoals ze zeggen; je hebt gewoon pech! Maar goed dat is mijn gedachte.

Op woensdag moest ik weer mijn bruidsjurk passen. Ik was zo benieuwd. Vind ik hem nog wel mooi? Eerst even met schoonzus geshopt in de stad en wat gegeten. Daarna passen. Hij zat zowat gelijk goed. Er hoeft niet heel veel vermaakt te worden. Eenmaal in de auto kwam de man met de hamer. Ik was zo moe en lag er helemaal vanaf. Ik had het koud en kon opeens weer alleen maar huilen. Alle spanning en onzekerheid van de afgelopen weken kwam eruit. Pat heeft me naar zolder gestuurd en gezegd dat ik lekker een slaap pil moest nemen. Hij zou alles doen ‘s ochtends of ‘s nachts mocht Evan spoken. Nou heb bijna klokkie rond geslapen. ik had het gewoon even nodig! Heel mijn lichaam deed zeer. Gewoon door alle spanningen van de afgelopen week. Donderdags werd ik dus herboren wakker en moesten we naar het ziekenhuis voor de officiële uitslag. En ze was ook erg blij. In mijn geval kan de uitslag niet beter. Je hoopt op genezing maar dat is in mijn geval gewoon klein. Ik krijg nu nog 3 chemo’s, en daarna is de volgende scan. Precies een week voor de bruiloft. Nou die doen we wel een week na de bruiloft. Geen spanningen in de week van de bruiloft, aju! De arts vond dat ook beter en een week of 2 weken later maakt echt niet uit. De vervelendste chemo gaat er voor nu af. Degene die je zenuwen aantast en waar ik dus best veel last van heb. Inclusief die rot kou dus dat zal ook een hoop schelen qua bijwerkingen. Ook de tijd in het ziekenhuis want die chemo duurde 2 uur dus als die komt te vervallen zal ik er denk nog maar 2 uur hoeven te zijn. En zoals ik al zei dacht ik weer na over werken. Moest de uitslag natuurlijk goed zijn. Dus ga ik zo naar kantoor om te overleggen wat kan en mogelijk is. Uiteindelijk moet het mij energie geven en niet opleveren. Dat kan ik er niet bij hebben, maar ik denk dat dat wel goedkomt. Sommige verklaren mij voor gek dat ik überhaupt aan werk denk, maar je wereld is klein hoor zo. En heb mijn werk altijd leuk gevonden dus kan niet wachten om weer iets te kunnen betekenen.

Ook hebben we de afgelopen tijd een fotoshoot gedaan met onze kleine lachebek en zie hier eens het resultaat. Zo blij met deze foto’s met mijn mooie gezin. Even geen foto’s van in het ziekenhuis, maar mooie foto’s met onze jongen!

Komende week even bijkomen van alle spanningen en volgende week mogen we weer de chemo stoel in. Ben benieuwd of de klachten gaan meevallen. We gaan in ieder geval door met strijden💪🏻 ik ben niet kapot te krijgen! Thanks voor de support lieve mensen. Doet me goed!❤️