Een jaar ouder…

En dan is het alweer maandag en mag ik door voor de 7e chemo. Pfff wat zag ik er tegenop. Zo niet in mijn hum de auto ingestapt. Eerst Evan naar de opvang gebracht. Daarna weer door naar Dordrecht. Gelukkig was er weer een kamer met bed vrij. Dus die heb ik lekker gepakt. Mijn picc lijn werd nog even verschoond wat die had nog wat na gebloed. En dan lig je daar weer vol overgave aan alle kankerzooi die je lichaam weer in moet. Gelukkig konden we samen weer even ventileren met maatschappelijk werk.

15.00 uur stonden we weer buiten. Onderweg naar huis. Ik even naar bed. Gelukkig heb ik de eerste avond altijd nog wel trek in eten, maar vanaf dinsdag zakt de eetlust weer.

Het is weer wachten op de klachten en wederom bleven ze redelijk uit. Ik heb alleen een hoestje opgelopen vanuit GC dus helemaal fit was ik sowieso niet. Woensdags ben ik zelfs de deur uit geweest en even wat gegeten in het dorp. Nou dat is een unicum want meestal blijf ik wel tot en met donderdag thuis. Ik was na het eten wel helemaal gesloopt. ‘s avonds werd ik gelukkig weer afgekoppeld en konden de klachten alleen maar weer afnemen.

Waarschijnlijk val ik in herhaling, maar zo’n week kost gewoon heel veel energie en ook al blijf ik positief, zo voel ik me niet altijd. En ook deze week heb ik het lastig. De picc lijn jeukt als een malle en op vrijdag avond besluit ik een foto te sturen naar de thuiszorg, want ik vertrouw het niet. ‘s avonds lukte het ze niet te komen maar zaterdag stonden ze ‘s ochtends gelijk voor de deur. En ja hoor hij zat er een week in en was alweer ontstoken of geïrriteerd. Hij moest er gelijk uit. Kan het nou niet eens meezitten😢 ik heb in ieder geval geen zin meer in een nieuwe dus zal voor een port a cath moeten kiezen of 2 weken lang pillen slikken. Een port a cath is een kastje in je borst. Ben alleen bang dat je die ziet zitten als ik ga trouwen. Heb in ieder geval geen col trui aan als ik ga trouwen😉 dus ik denk dat ik voor 2 weken lang 8 pillen slikken per dag ga en dan een rust week. Het is dezelfde behandeling als nu alleen in pil vorm. Hoe ga ik daar weer op reageren? Ben ik dan 2 weken niet lekker of valt het mee? Weer die onzekerheid en niet weten hoe of wat. Zo klaar mee. Zondag zat ik er dan ook even doorheen. Pat had het de dag ervoor. Lopen allebei op eieren lijkt wel. Net terug van vakantie, maar kanker neemt geen vakantie. Je word gewoon weer met de neus op de feiten gedrukt. Heel de week hoest ik me de tering. Slaap amper. Heel mijn nek/schouder zit elke keer vast. Ik verlang toch zo naar die sportieve/fitte chaja die lekker aan het trainen was. Nu mijn infuus eruit is gelijk maar weer naar de Thai geweest. Kan mijn nek weer bewegen.

En ondanks mijn goeie week voel ik me erg depri. Veel onrust in mijn lijf. Elke dag is een opgave. Liefst lig ik in bed, maar toch geef ik me elke dag een schop onder mijn hol. Mijn verjaardag kwam eraan en misschien was ik daar onbewust toch ook mee bezig. Ben keihard aan het vechten voor heel veel jaren erbij en waarin ik soms een verjaardag oversla heb ik het nu toch even goed gevierd. Heel de dag voelde ik me slecht maar kon gelukkig ‘s avonds wel genieten. De tijd vloog voorbij en het was een ouderwetse top avond met de liefste mensen. En dan moet je je zondag weer opladen voor maandag. Dan gaan we er weer keihard voor. Evan gaf ons alleen geen goeie nachtrust dus het was een pittig nachtje. Ik lig ondertussen aan chemo 8. De laatste van deze reeks. Komende donderdag de scan en is het weer afwachten hoe het plan verder gaat. Als de uitzaaiingen verminderd zijn of stabiel, gaat de vervelendste chemo eraf. Degene waar ik niet tegen de kou kan. Als het toch opeens weer groeit gaan we naar de zwaardere chemo. Waar je kaal van word. Op het begin na de diagnose, dan verwacht je gelijk oh ik heb kanker, ‘dan word je kaal’. En ik vond het toen wel prima. Als ik daarna beter word dan is het maar zo. Maar nu is het letterlijk een lijdensweg ernaar toe. Je weet dat het gaat komen, maar je weet niet wanneer. Al die onzekerheden zijn pittig. Hopelijk geeft de scan komende week mij een positieve boost en weet je dat je het niet voor niks doet. We zijn keihard bezig met een bruiloft regelen. Komende week weer rustig aan. Kijken hoe mijn lijf reageert op de pillen en keihard door strijden om die kut kanker de baas te zijn. Het zijn geen makkelijke weken, maar we moeten door! En voor iedereen die altijd een berichtje achter laat. I see you! I need some love dus blijf een berichtje achter laten🥰