We doen het niet voor niks..

We hebben weer een goeie week gehad, maar voor mijn gevoel wel wat korter. De slechte week duurde na kuur 4 wel wat langer helaas. Misschien ook de spanning van de scan. Ik dacht woensdag moet deze er wel op staan, maar na 50x verversen (geen grap) stond er nog niks in mijn dossier. In de nacht van woensdag op donderdag had Evan koorts en werd wakker. Hij kwam tussenin liggen en kon niet slapen. Ik dacht misschien gaat er net zoals op mijn werk wel een nachtrun over de uitslagen heen en staat het er na 00:00 uur wel in mijn dossier dusja je raad het al. Weer kijken! En ja hoor datum 19-9 stond er opeens tussen. Mijn hart zat gelijk in mijn keel en besloot het te openen want ja slapen zou ik nu sowieso niet meer doen.

En daar stond het. 2 uitzaaiingen verkleind, maar 1 vergoot. Ja godver wat betekend dit nou weer😢 ik bleef kalm en vertelde pat de uitslag. Die kon alleen maar huilen een uur lang. Van de spanning. En zoals altijd was ik weer rustig, kalm en sterk. Ik had ook een helder moment, want 3-7 was de vorige scan en ik ben pas 4-8 begonnen met chemo. De kans is dus groot dat die ene toen heel erg gegroeid is en misschien uiteindelijk wel stabiel is gebleven. Je weet het niet, maar voelde aan alles dat ik het zeker wist. Dit is gewoon een goeie uitslag. Het werkt tenslotte op die andere uitzaaiingen wel dus het doet wat! Ik was opgelucht, maar ook weer voorzichtig positief. Je wilt toch niet die deksel op je neus vrijdag in het ziekenhuis. Vrijdag weer bloed prikken in het ziekenhuis en vervolgens afspraak met de oncologe.

Ze zei zullen we maar met de uitslag beginnen en vertelde dat ik hem gezien had. Ik vertelde het verhaal wat ik net omschreef en ze zegt je hebt helemaal gelijk. Nou stort dat salaris maar naar mij, want dat wist ik dus ook al🤪

Ze was erg positief en over de gehele lever is er 20% afname en verder zijn andere organen nog steeds schoon. In Jip en Janneke taal heeft ze nog even alles uitgelegd, maar ze zei als je thuis bent zou ik een lekker taartje eten. Nou pat en ik liepen de deur uit. Geen trek in taart wel in wijn! Dussss misschien niet het verstandigste, maar fuck it, we moeten genieten!

Ook nog even de vakantie besproken en ze vind het geen probleem als ik eind oktober weg ga. We verschuiven de chemo een week op. Ik moet alleen weer een infuus in mijn arm maar zou het wel begrijpen als ze dit niet voor 2 chemo’s wilde doen, maar ze zei gelijk nou dat is wel het minste wat we kunnen doen. Moeten het alleen de radioloog niet vertellen. Nou wat een topwijf. Ben benieuwd of mijn oude oncoloog ook zo gereageerd had. Nooit meer wat van gehoord trouwens.

We hebben het met mijn vriendinnen even gevierd met een hapje en drankje thuis. Het was een heerlijke spontane avond en wat heb ik genoten. Voelde me eindelijk weer even normaal en minder kanker patiënt.

Pat en ik hadden ook nog even een paar uurtjes voor onszelf dus heel even hapje gegeten samen en het goede nieuws gevierd. Soms alleen maar bezig met die kloteziekte dat dit wel weer ff lekker was samen!

Maar realiteit is dat sommige prikkels echt nog teveel zijn en dat je de maandag erop gewoon weer in de chemostoel ligt. Back to reality! Maar ik doe het niet voor niks dus op naar nog minder zichtbare uitzaaiingen💪🏻 knallen en doorgaan. Het is soms zo dubbel want de chemo is te doen, je strijd door maar je bent ook blij als de klachten afnemen. Je merkt echt na een week dat ik wel weer redelijk functioneer. De koude handen zijn nu wel het meest vervelende, want die heb ik thuis ook gewoon. Continu tintelingen in de hand en met alles wat je doet of pakt, pijn voelen. Betekend dus gewoon handschoenen aan in huis. Het weekend weer even naar buiten met windkracht 6 is je neus en kin niet meer voelen door de kou. Ja wat doe je daar dan weer aan? Bivak muts op de volgende keer?😂 heb maar wel een loopband gekocht voor thuis, want ik wil toch wel beetje vitaal blijven straks in de donkere dagen. Daar zie ik wel tegenop. Donkere dagen. Nooit mijn favoriet, maar hopelijk weet ik sterk te blijven.

Maar voordat dat begint hebben we ook een GO gekregen voor de vakantie en die hebben we lekker geboekt met mijn broer zijn gezin. Even een weekje naar de zon, geen chemo, genieten van eten, drinken en de kids.

Het weekend nog rustig aan gedaan en op zondag had ik wel een zware dip na een nacht niet slapen. Weer even in de ochtend alle emoties laten gaan. Soms valt alles bij elkaar dan toch wel ff zwaar en dan ga ik mij ook niet groot zitten houden. Vandaag weer fijn met collega’s gegeten en dat doet me ook goed. Weer even onderdeel zijn/voelen van iets ook al ben je niet aan het werk. Dollen en ouwehoeren met elkaar, wat mis ik het dan toch. Mijn kaak spieren zijn ook weer getraind van het lachen en het eten begint langzaam ook weer te komen. Dus deze week weer energie naar binnen krijgen, genieten van kleine dingen zodat we volgende week weer kunnen knallen aan de chemo. Nu nog 3 te gaan voor de volgende scan!