Wat zie je er goed uit..

Ja ik heb er altijd goed uitgezien. Alleen nu hoor ik het wel echt vaak. Want ja bij een kankerpatient verwacht je dat er iemand binnenkomt die bleek, kaal en erg vermoeid eruit ziet. En dat ben ik (nog) allesbehalve. En ja daar ben ik natuurlijk erg blij mee. Die tijd komt helaas nog. Maar voor nu ben ik gelukkig gewoon nog chaja, zie ik af en toe vermoeid eruit, maar verder gewoon prima. In mijn slechte week loop ik er als een sloeber bij, maar in mijn goeie week probeer ik toch ook zo nu en dan mijn best te doen. Kort rokje, leuk topje en mijn hoerenlaarzen lekker aan😉 alsof er dus geen kanker is.

De eerste week was mijn goeie week, maar had het mentaal wel zwaar. Ik ben deze keer erg moe. Pat was werken en ik had 2 dagen de volledige zorg voor onze jongen. En noem het eigenwijs of weet ik veel, maar die tijd wilde ik ook met mijn jongen besteden. Alleen ik was zo moe, hij heeft nog maar 1 slaapje wat meestal max anderhalf uur is. Die slaap ik dan ook en nog steeds moe. Iedereen bied hulp aan en we hebben genoeg oppasmogelijkheden, maar ik wil ook gewoon niks van mijn jongen missen. Das ook niet gek toch? En daarom geef ik soms niet graag toe. En door deze pittige dagen sliep ik wel goed ‘s nachts. Maarja chemo doet nou eenmaal wat met je lichaam. Zeker op lange termijn.

Ik zou een paar uurtjes naar kantoor gaan voor een bakkie, maar ik kon het niet opbrengen. Last van mijn ogen en zo moe, en aangezien het Evan zijn opvang dag was ben ik dus terug naar bed gegaan. Werd wakker van mijn wekker om 11.15. Gewoon nog 3 uur gepakt en alsnog moe, maar we moesten weer naar het ziekenhuis voor bloed prikken en een gesprek.

Een gesprek waar we toch weer veel vragen over de toekomst hebben gesteld. Iets meer duidelijkheid hebben gekregen al weet je het nooit met deze rot ziekte.

En daarom hebben we onze bruiloft vervroegd. We hadden een afspraak bij de locatie en hebben een mooie nieuwe datum gevonden die wat dichterbij ligt. Hopelijk kan ik nog met mijn eigen haren trouwen. Maar niks is zeker. Wat wel zeker is, is dat we aan de bak moeten. Maar wel leuk om te regelen en een leuke afleiding dan alleen maar bezig met ziek zijn.

En die goeie week gaat zo snel voorbij. Je probeert te rusten, te genieten. Soms wil ik teveel terwijl het nog niet kan en voor je het weet staat de chemo week weer voor de deur! En wat zag ik er toch tegenop dit keer. De laatste loodjes voor de vakantie zeg maar. Weer al die ellendige klachten bij elkaar en er lijkt steeds meer bij te komen. Van bloedneuzen naar rode droge ogen. Van amper eten en alleen maar op de pot zitten naar weer die ellendige tintelende vingers. Slapeloze nachten die daarbij komen. Je leven is niet meer zoals het was.

Maar goed op maandag zaten we dit keer niet in een stoel, er was nog een bed vrij dus die heb ik gepakt. Ik was moe en wilde eigenlijk even slapen wanneer het kon. Niet dat dat ging lukken met alle toeters en bellen en iedereen die in en uit loopt. Dit keer kwam er ook iemand om een massage te geven aan de voet of handen. Nou doe maar lekker mijn voeten masseren mevrouw. Heerlijk was het. Maatschappelijk werk en diëtiste kwamen ook nog even langs.

Nou de dagen erna zijn dan weer aan huis gekluisterd, de ‘kou’ ontwijken buiten. Thuis wel nog op de loopband wat stappen, maar weinig energie. Donderdags probeer ik dan altijd weer de deur uit te gaan. Vaak nog niet van harte maar wel ff goed. Nu we op vakantie gaan mocht mijn infuus er ook weer uit. Wat een heerlijke bevrijding weer. Gelijk in bad geweest. Vrijdag zijn we even wat gaan eten ergens en bij thuiskomst lag ik er helemaal vanaf. En dan baal ik weer dat mijn leven zo op zijn kop ligt. En nee het is niet gek dat ik geen energie heb en er af lig want dagen ervoor zit je nog aan de chemo, maar soms wil je gewoon weer terug naar het normaal. Waar ik energie voor 10 heb en gewoon kon doorgaan en nu even ergens wat eten al zoveel energie kost. Dusja heb ik weer ff de ogen uit mijn kop gejankt en ben toen maar om 19.30 naar bed gegaan met een slaappil. Niet dat die heeft gewerkt, want als ik dan ergens ben geweest dan voel ik me ook nog eens helemaal overprikkeld. Zit mijn hoofd vol en lukt het slapen vaak gewoon niet.

Het was een weekend van hoge pieken en diepe dalen. Plezier en verdriet, maar we gaan er een leuke week van maken. Op vakantie naar de zon. 25 graden. Ik doe helemaal niks. Vorig jaar zo vanzelfsprekend 3x op vakantie, alsof het niks is en dit is de eerste keer dit jaar. Zwemmen, eten, drinken en repeat dus tot volgende week, want dan zal er wel weer tijd zijn voor een blog!

Iedereen die nog steeds presentjes en kaartjes stuurt hartstikke bedankt. Het doet me goed. En iedereen die elke keer trouw een reactie achterlaat, je bent lief!❤️